Eerste projectweek

En hier hebben we de derde blog. Onderaan staat een oproepje aan iedereen die dit leest. Maar eerst de belevenissen van de afgelopen 4 dagen. Enjoy!

Maandag 23 november 2015

Vandaag hadden we ons tweede dagje weekend. In plaats van zaterdag en zondag hebben wij hier op zondag en maandag weekend, dus dat is nog even wennen. We hebben een beetje uitgeslapen en daarna samen ontbeten: boterhammen met Nutella en pindakaas. Na het eten heb ik een wasje gedaan en de schoenen gespoeld en buiten gezet, die we gisteren gepoetst en een nachtje laten weken hadden.

Om 12 uur moesten we naar het kantoor om de Engelse les (gaan we morgen geven) voor te bereiden met David, Innocent en Kenneth. Er is inmiddels een jongetje dat ik herken en dat steeds bij X-Suba is. Vandaag was hij er ook weer, Hassan heet hij. Hij praat niet veel, maar is wel een hang- en knuffelkont. We besloten dat we een aantal onderwerpen uit het boekje zouden behandelen. Deze hebben we verdeeld en overlegd met de andere coaches.

Na deze voorbereiding zijn we thuis gaan lunchen: raad eens wat. (Als je ei op brood met guacemole gegokt had, verdien je een sticker). Op de boda zijn we toen naar de stad gegaan voor de boodschapjes. De ritjes op de boda vind ik tegenwoordig heel normaal (die ga ik echt wel missen). Ik geniet er echt helemaal van en hoef me niet meer helemaal vast te klampen. Ik kijk om me heen en voel het lekkere windje om me heen. Heerlijk.

We hebben ook nog even rondgelopen, op zoek naar souvenirs. Uiteindelijk vonden we een heel klein winkeltje, waar superleuke dingetjes waren: armbandjes, magneten, beeldjes, wandstukjes en een enorme boog met pijlen (die was echt heel gaaf).

We hebben vanavond heel simpel en lekker creatief (*ahum*) gegeten: witte bonnen in tomatensaus met rijst, groenten en pindasaus. Was erg lekker, maar niet zoveel, dus ik heb wat extra rijst gekookt en de pindasaus opgemaakt. Toen weer op naar het internetcafé, waar ik lekker geappt hebt en aan mijn blog gewerkt heb.

De schoenen waren trouwens aan het eind van de middag droog. Daar ben ik wel echt heel erg blij mee. Behalve m’n wandelschoenen zijn dat namelijk mijn enige schoenen. En van m’n slippers krijg ik heel snel blaren, dus ik doe liever dichte schoenen aan. Dus ik vind het super chill dat ik ze morgen gewoon weer aan kan.

Dinsdag 24 november 2015

Oké, jongens, vandaag is ons echte project dan echt begonnen. We moesten ons eerste lesje Engels geven vanmorgen. Marloes en ik gingen het over de ‘verbs’ hebben en het was moeilijk dan ik verwacht had… De stof zelf was prima, we moesten ze namelijk de basis van Engels leren. Maar het was best lastig om de kinderen enthousiast te krijgen en te motiveren om mee te doen. Ik denk dat ze er nog een beetje aan moesten wennen om nieuwe coaches te hebben, want later gedurende de les kwamen er steeds meer kinderen en deden ze wat actiever en geïnteresseerder mee. Ik moest er zelf ook een beetje aan wennen: de stof snapte ik allemaal en ik wist wat het inhield, maar om het in het Engels uit te leggen aan kinderen die niet allemaal even goed Engels kunnen, is toch best moeilijk. Het ging dan ook niet de hele tijd even soepel, maar het ging ook niet ontzettend slecht. David en Innocent gaven ook les over een paar onderwerpen en zij gaven niet eens heel erg anders les dan wij, zij schreven alleen meer op het bord. Wij zijn wat te snel geweest en veegden het bord uit voordat de kinderen het konden overschrijven.

Na de lunch thuis (guacemole met geprakte gekookte eieren: lekkere variatie…) zijn we naar het X-Suba kantoor gegaan om de training ‘life skills’ voor te bereiden. Deze zou vandaag gaan over zelfvertrouwen. We hebben samen de informatie gelezen en gekeken naar de activiteiten die erbij horen. Kenneth heeft ook verteld wat we morgen gaan doen bij de training ‘critical thinking’. De sessie staat in het teken van de 5 zintuigen. Ben benieuwd hoe het zal gaan. Daar morgen meer over.

Simon gaf aan dat hij graag Nederlands wilde leren, waar we toen veel aandacht aan besteedden terwijl de kinderen langzaamaan steeds  . Het is echt heel grappig om Ugandezen Nederlands te leren en te horen praten, maar Simon sprak het zelfs nog redelijk goed uit en was erg enthousiast. Het was erg leuk om te doen, maar het nam best wel veel tijd in beslag en we zijn daardoor laat begonnen met de eerste ‘life skills’ les.

Ik gaf de les samen met Janneke en Innocent en we hadden een kleine groep van 8 kinderen. We legden uit wat ‘self-esteem’ is en we vroegen hen er vragen over. Het ging best stroef aan het begin en we moesten echt wat uit de kinderen trekken. Ik ben maar de informatie gaan voorlezen en hebben tussendoor een paar keer gestopt om te vragen of iedereen het begreep of om wat toe te voegen. De oefening die we erbij deden was een opdracht in twee cirkels: eentje in het midden en een erbuiten. Ik las zinnen voor, bijvoorbeeld: ‘Leg je hand op de schouder van iemand die eerlijk en betrouwbaar is’. De buitenste cirkel moest deze instructies opvolgen, terwijl die rondjes liep om de middelste cirkel die met hun ogen dicht naar elkaar stonden. Dat was wel een leuke oefening om te doen, maar bij het bespreken kregen we niet echt iets terug van de kinderen. Ik denk dat ze sowieso even aan ons moeten wennen, misschien dat het de volgende keer wat makkelijker gaat, we zullen zien!

Na de les zijn we nog even gaan kijken bij het basketballen, maar de poetsvrouw zou om zes uur komen, dus we konden niet erg lang blijven. Toen we thuis aankwamen, voelde ik me opeens even helemaal niet lekker. Ik was duizelig en enorm moe. Ik zat eerst op een stoel en ben toen toch maar even op bed gaan liggen. Ik denk dat ik te weinig gedronken had en ik had ook best wel honger.

Daarna hebben Janneke en Celina pasta met olijfolie, tomaat en pasta gemaakt. Dat was erg lekker en we willen dit wellicht nog een keer maken. Daarna gingen Marloes en Janneke nog eventjes een Rolex en water halen.

Morgen gaan we met de kinderen een film kijken en ons idee was om Inside Out te kijken. Dit is een hele leuke film over hoe je emoties samenwerken om ervoor te zorgen dat je je voelt zoals je je voelt. Ik vind het zelf een super leuke film, maar ik wilde ook even weten wat de andere meiden ervan vonden, dus we besloten de film te gaan kijken. Daarna ben ik m’n tweede blog af gaan maken en het is echt fijn dat die nu af is en ik ‘m online kan zetten. Nu wil ik proberen elke dag m’n blog bij te houden. En m’n schriftje moet ook nog, daarmee loop ik echt serieus grandioos achter… Na de blog ben ik gaan douchen (dat moet hier wel zo’n beetje elke dag door alle stof en zweet die achterblijft op je lichaam) en naar bed gegaan.

Woensdag 25 november 2015

Ik heb voor het eerst in mijn leven havermout gegeten. Renske had dat idee al een paar dagen en we hadden het gevonden in een supermarkt. Ik moet nog even wennen aan de structuur en de smaak (het schijnt lekkerder te zijn met melk), maar ik vond het op zich best lekker. Wil het binnenkort nog een keer proberen, ben benieuwd of ik het dan wel echt lekker vind.

We zijn na het ontbijt naar het kantoor gegaan voor ‘critical thinking’. Daar had ik het gisteren al even over. Kenneth gaf de kinderen uitleg over kritisch/creatief denken. Een voorbeeld dat hij gaf over creatief denken en informatie opnemen en verwerken, was de tekening van een huisje zonder de pen van het bord te halen. Dat vonden de kinderen alleen al geweldig: ze wilden het allemaal eens proberen, wat erg leuk was om te zien. Ze zijn zo snel blij en lachen zoveel. Het is zo anders dan in Nederland. De volgende activiteit was een kind blinddoeken en hem laten zoeken naar een kind met een fluitje dat zich verstopte en af en toe op het fluitje blies. Het kind met de blinddoek moest zijn gehoor gebruiken om het andere kind te vinden. Tot slot werden alle kinderen geblinddoekt en moesten ze door te voelen, ruiken en proeven raden wat er allemaal in een plastic zakje zat (wortel, banaan en matoke (onrijpe banaan). Daarna was de training eigenlijk al klaar en wij hebben niet zoveel kunnen doen. Het was vooral Kenneth die de leiding nam en uitleg gaf. Aan de ene kant was dat jammer, omdat wij nu niet echt inbreng en initiatief konden laten zien. Aan de andere kant gaf dat ons wel de kans om te zien hoe zo’n les ‘critical thinking’ meestal gegeven wordt en nu kunnen we makkelijker ideeën opdoen over hoe we het de volgende keer gaan vormgeven.

Thuis hebben we gewerkt aan de voorbereiding van de seksuele voorlichting, maar echt ver zijn we niet gekomen. We weten welke onderwerpen we gaan behandelen, maar we weten nog niet precies hoe we het gaan aanpakken en wie welk stukje verteld.

Na de lunch was het tijd voor de film, die we bij X-Suba via mijn laptop op een scherm zouden kijken. Er waren in eerste instantie wat problemen met het geluid, maar toen dat eenmaal was opgelost, was het erg gezellig om samen met de kids te zitten kijken naar de kinderfilm. Het kwam alleen in de film pas in me op dat het niet helemaal goed doordacht was van ons. De film draait om een westers kindje, dat soms zeurt over dat het weinig heeft. En dat terwijl de kinderen hier zoveel minder hebben. Ik voelde me daar best even schuldig en stom over (zeg maar gerust lullig). Maar de andere coaches hebben er niks van gezegd, dus misschien zit het alleen in m’n hoofd. We keken de film in een redelijk kleine ruimte en het werd steeds drukker, dus het werd warmer en benauwder binnen. Maar de kinderen leken nergens last van te hebben en het leuk te vinden: ze moesten vak lachen, bij gekke momenten in de film, maar wat me opviel, was dat ze ook lachten bij verdrietige momenten in de film. Dat was best bijzonder en ik zou niet echt een reden kunnen bedenken.

Ik ben thuis m’n laptop weg gaan brengen en daarna zijn we naar het basketbalveld gegaan. Het begon alleen kneiterhard te regenen, dus we begonnen een stuk later. Ik heb met Rens en Celien met de kinderen gespeeld en een beetje geprobeerd te basketballen. Ging niet vreselijk, maar ik moet nog veel oefenen, voordat ik het echt kan. We hebben nog niet echt actief gedaan, dus we willen vanaf nu wat meer initiatief tonen en meedoen met de training, dus dat wordt sporten en een conditie opbouwen de komende weken.

We hebben noedels gegeten en zijn toen naar het internetcafé gegaan, waar ik met Kevin en even met mama heb geskypet. Het was fijn om ze even te spreken en te zien. Ook heb ik mijn tweede blog online gezet. Janneke, Marloes en ik waren eerder klaar met internetten en zijn toen een paar Rolex’en gaan halen. Toen we daar stonden te wachten, werden we gebeld door Renske, die nogal bang klonk. We liepen terug en er was een dronken die onze aandacht probeerden te krijgen en ons een beetje lastigviel. We hebben hem genegeerd, maar hij bleef de hele tijd staan, terwijl we op de boda’s wachtten. Ik ben nog nooit zo blij geweest toen ze er waren en ben nog nooit zo snel opgestapt.

We hebben de Rolex opgegeten (ik deelde er een met Renske) en toen ben ik gaan werken aan de verslagen voor X-Suba. Ik heb die van life skills gecontroleerd op grammaticafouten en daarna heb ik het verslag voor de filmactiviteit gemaakt, waarna ik mijn blog verder geschreven heb.

Donderdag 26 november 2015

Ik werd erg moe wakker… Marloes, Janneke en ik hadden een beetje de slappe lach vannacht, dus we waren laat in slaap gevallen. Ik ben toch maar opgestaan, heb m’n hoofd gedaan en me aangekleed.

Tijdens het ontbijt kreeg Janneke een sms’je van Innocent met het nieuws dat de meeting pas om half 3 was, dus we besloten maar aan school te werken, want de creatieve update (moet elke week) was nog niet erg ver.

Op een gegeven moment zakte onze concentratie een beetje weg en gingen Janneke en Celina proberen appelmoes te maken, maar die verbrandde. Overal waren rookwalmen en het stond blauw. Was wel jammer, maar ze hebben nog wel wat appeltjes kunnen redden. Gelukkig maar, want appels zijn hier het duurste fruit.

We hebben geluncht en ons omgekleed voor het sporten. Het was behoorlijk bewolkt, maar ik heb me voor de zekerheid wel ingesmeerd. Dat leek me wel slim. Om half 3 hadden we weer een meeting en feedback moment. Alle coaches waren allemaal echt positief over de afgelopen week, dat vond ik best bijzonder om te horen, aangezien ik zelf het gevoel had dat het niet ontzettend goed ging. Verder zijn we ingedeeld voor de Sexual Reproductive Health-dag. Wij blijven eerst bij de kinderen om ze les te geven en daarna gaan we nog spelletjes doen bij die dag. Op deze dag worden er mensen getest op HIV en een aantal coaches gaan die mensen van tevoren en naderhand begeleiden. Dat leek me wel echt ontzettend interessant om te doen, maar de mensen die getest gaan worden, spreken vaak gebrekkig Engels en vaak alleen Luganda, dus voor ons is het niet handig. Daarbij weet ik niet of ik het wel aan zou kunnen, aangezien het toch best een gevoelig onderwerp is.

Het basketballen was echt super leuk. Normaal gesproken hou ik echt niet van sport en de mensen die mij goed kennen, zullen meteen beamen dat ik lui ben, maar dit vond ik echt heel leuk. We werden met de kinderen ingedeeld, mijn team was niet ontzettend gezellig, maar het ging op zich niet vreselijk. De kinderen zijn goed trouwens! Niet normaal! Alle teams hebben een keer gespeeld en daarna gingen de meiden tegen de kinderen. We verloren. Toen gingen we even zitten en er heeft een hele tijd een schattig klein meisje met een roodwit-geruite jurkje op mijn schoot gezeten. Ze wilde de hele tijd high fives en knuffels, echt lief. Helaas zijn er geen foto’s van…

We hebben ook nog een wedstrijdje tegen de coaches gehouden. We verloren weer. Maar over drie weken willen we revanche. Ben benieuwd…

Thuis hebben we bloemkool met gebakken aardappeltjes en tomaat gegeten. We hadden het beetje appelmoes ook nog, maar die smaakte toch een beetje verbrand, maar verder was het super lekker.

We hebben ons opgesplitst om aan de creatieve update te werken en de seksuele voorlichting voor te bereiden, waarna ik m’n blog heb bijgewerkt. Nu ben ik weer bij en wil ik het ook proberen bij te houden.

Bedankt voor het lezen van mijn blog! Zoals bovenaan aangegeven wil ik jullie graag wat vragen. We zitten inmiddels twee weken in Uganda en hebben al ontzettend veel meegemaakt en gezien. Hier in Walukuba werken we samen met X-Street Uganda Basketball Academy (X-SUBA). Dit is een organisatie die afhankelijk is van financiële hulp en vrijwilligers. Zij zetten zich dagelijks in voor de kinderen en scheppen hierbij vertrouwen, hoop en plezier. Dit kunnen ze echter niet zonder hulp van buitenaf. Daarom willen wij ons steentje bijdragen en we geven jullie hierbij de kans om dit ook te doen. Dus wil je deze geweldige organisatie steunen? Dan kun je een bijdrage overmaken naar NL41 RABO 0112373720 op naam van R. Schellekens. Alle kleine beetjes helpen en zijn dan ook meer dan welkom! Aan het eind van ons verblijf hier maken we het totale bedrag bekend aan alle sponsoren en het team van X-Suba, het is dus nog een verrassing! Alvast heel erg bedankt!

“Sport has the power to change the world.
When children play, the world wins.“