Kampvuur en Sint in de hitte

Oli otya (Hoe is het?) ? Dit is alweer blog 6. De verhalen zijn soms lang, soms heel kort. Dit is heel afhankelijk van wat we die dag gedaan hebben en wat voor indrukken we hebben opgedaan. Echt raar dat er al weer drie weken op zitten. Het gaat zo snel, maar toch geniet ik nog van elke dag.

Vrijdag 4 december 2015

We wilden vanmorgen om 9 uur weg om naar de stad te gaan en het liedje op te nemen met de jongens. Maar we

en zodat wij ze succes konden wensen. Het team uit onze wijk heeft helaas niet gewonnen, hadden ons allemaal verslapen en werden om 9 uur wakker. Toen kwamen we erachter dat de jongens vandaag helemaal niet zouden kunnen, doordat ze vanaf 10 uur training hadden voor de counseling bij het HIV evenement. Daarover zo meer.

We zijn naar de stad gegaan om cadeautjes voor Sinterklaas te kopen. We hebben dus besloten om het op zondag te vieren, omdat we zaterdag niet kunnen vanwege het kampvuur. We weten inmiddels wat we elkaar geven. Sterker nog, de lootjes zijn al bekend en we hebben zelf onze eigen harembroek uitgezocht. Die van mij is erg leuk, maar hij is wel echt heel groot… We willen ook nog een extra cadeau om een dobbelspel mee te doen, maar die heeft nog niet iedereen, dus daar gaan we zondag nog even naar kijken.

We zijn terug gereden op random boda’s, aangezien onze ‘eigen’ boda man sinds gisteren niet meer de telefoon opneemt. Sinds we bij Evelyn zijn geweest, deed hij eerst niet meer moeilijk over het bedrag dat we gaven, maar nu neemt hij de telefoon niet meer op. Kan ook zijn dat ie om een andere reden niet opneemt, maar het is wel sinds we bij Evelyn zijn geweest. Maar goed, toen we thuis aankwamen, gaven we ze 2000 shilling. Dat hebben we al vaker gedaan en niemand deed daar moeilijk over. Maar twee van de drie begonnen enorm moeilijk te doen en wilden meer. Ze liepen achter ons aan en begonnen te schreeuwen en pakten Marloes bij haar arm. Wij probeerden het te sussen en tegelijkertijd niet toe te geven, maar dat was best lastig. Op een gegeven moment hoorde ik ze in het Luganda iets zeggen over de politie, dus toen was het al helemaal spannend. De barman bij ons huisje en Innocent (die hadden we even gebeld) hebben ons nog even geholpen. Uiteindelijk hebben we ze allebei 3000 gegeven en toen zijn ze weggegaan.

Na de lunch hebben we Sexual Reproductive Health gegeven. Ons idee was eigenlijk om in kleine groepjes de les te geven, zodat de kinderen zich misschien wat meer open durfden te stellen en beter open zouden staan. Er waren twee nieuwe vrouwelijke coaches bij, die het anders wilden doen en uiteindelijk hebben we in een grote kring de les samen gedaan. Uiteindelijk waren er heen veel meiden op komen dagen, dus we waren met een heel grote groep. Ik denk dat het toch handiger was geweest om in kleine groepjes te werken.

’s Middags was het evenement. Hier stonden bodarijders centraal: zij konden zich laten testen op HIV. Maar X-Suba wilde niet alle aandacht daarop leggen, want dan zou er waarschijnlijk niemand komen opdagen. Daarom hadden ze er een voetbaltoernooi aan gekoppeld tussen de boda’s. De twee coaches gingen met ons mee en we hebben de wedstrijden gekeken. Vlak voor de finale moesten we met de coaches van X-Suba op het veld staan en alle spelers kwamen langs ons om ons een hand te geven maar het was wel heel leuk om naar te kijken. Behalve de prijsuitreiking. De vrolijkheid en het enthousiasme natuurlijk wel, maar een van de prijzen was een levende geit. Die werd helemaal opgetild en door het hele team boven hun hoofd. Dieren worden hier aan hun poten opgetild en ik kan daar niet zo goed tegen. Het is natuurlijk heel anders hier dan thuis en dieren hebben een ander doel, maar het voelt nog steeds niet helemaal goed om daarnaar te kijken. Ik denk ook niet dat ik daaraan gewend ben als ik naar huis ga.

Thuis hebben we snel noedels gegeten en daarna zijn we naar het internetcafé gegaan. Ik wilde wifi kopen, maar toen zei de man achter de balie dat die kapot was. Maar bij Marloes en Celina deed de wifi het gewoon, dus ik snapte er niet zoveel van. Op mijn laptop wilde de verbinding niet lukken, maar op een gegeven moment lukte het op mijn telefoon, dus toen heb ik gebeld met WhatsApp met Kevin. Daarna deed de wifi op mijn laptop het weer, maar het lukte niet meer om ook met mama te skypen, dus dat gaan we dinsdag nog een keer proberen. Het is me wel gelukt om m’n blog online te zetten, net voordat m’n tijd op was.

We hadden honger (noedels vullen niet heel goed), dus we zijn nog chapati’s gaan halen (Rolex zonder ei) en thuis heb ik nog even geblogd en een aflevering Criminal Minds gekeken.

Zaterdag 5 december 2015

Vandaag heb ik goed ontbeten: drie boterhammen en een banaan. Normaal gesproken eet ik er vaak maar eentje en een banaan, maar ik had blijkbaar honger… Ik heb toch maar even ’s ochtends gedoucht, al had ik daar eigenlijk niet zo’n zin in, maar m’n haar was echt vet, dus het was nodig. Heel veel kleren zijn vies en/of stinken enorm, dus ik moest een hemdje aan. Daarom heb ik me maar even goed ingesmeerd, vooral m’n schouders.

Janneke heeft aan onze barman gevraagd of hij voor ons wat te drinken wil halen voor vanavond: dan is het kampvuur bij het kantoor van X-Suba. Hij gaat Redd’s halen voor ons (wodka-lemon bier), want dat is bij ons allemaal goed in de smaak gevallen.

We zijn naar het kantoor gegaan om het liedje voor de creatieve update op te nemen. Ik heb de versie in het Luganda opgeschreven om te onthouden en als een soort aandenken. De tekst en uitspraak was soms best lastig, maar het was wel echt leuk om te doen. De opname was uiteindelijk mwah, het klonk niet enorm slecht, maar je hoorde voor Renske en Marloes zingen. Zij zaten ook het dichtstbij de telefoon die opnam. Het was niet perfect, maar dat is niet erg. Het gaat meer om het idee.

Renske ging haar camera halen om het op te nemen (beter geluid), maar de coaches reageerden een beetje vaag. Het leek alsof ze niet gefilmd wilden worden. Maar uiteindelijk hebben we het toch opgenomen. Het was een beetje rommelig gefilmd, maar op zich was dat niet erg, zo gaat het hier af en toen namelijk (zoals ook in het liedje te horen is).

Na het opnemen hadden we een meeting over feedback en wat kleine dingetjes die besproken werden: de cadeautjes voor de kinderen (gaan we in kleine pakketjes per kind doen) en het festival op 19 december. We hebben thuis geluncht en toen zijn Renske, Celina en ik naar het basketbalveld gegaan om vast met de kinderen te sporten en Marloes en Janneke zijn naar X-Suba gegaan met een aantal tassen met kleren voor de kinderen. Daarna zouden zij gaan voetballen, maar toen wij met z’n drieën aankwamen bij basketbal, bleek dat de hele Connection Day daar gehouden werd: alle coaches waren daar. Er was dus helemaal niemand op het voetbalveld. We hebben Janneke en Marloes dan ook maar even gebeld. Ik had er van tevoren niet zoveel zin in, maar basketbal was echt heel leuk vandaag. Ik heb met Renske en Celina in een team gezeten en een wedstrijd gespeeld tegen Bryan, Kenneth en Innocent. Op een gegeven moment stopte Kenneth ermee en alsnog verloren we… Maar ik heb wel gescoord!!! Ik was even iets te enthousiast denk ik, want Celina en Renske schrokken zich een ongeluk van mijn oerkreet.

Marloes en Janneke zijn boodschappen gaan doen en wij hebben aan school gewerkt. Toen ze terug kwamen, hebben we roerei met groenten gegeven en daarna was het tijd om naar X-Suba te gaan voor het kampvuur. Het vuur ging alleen niet echt makkelijk aan. We moesten wachten op Raphael (een Duitse jongen die ook af en toe meehelpt bij X-Suba en met wie we het goed kunnen vinden). Hij zou olie meenemen om het vuur aan te steken. Kenneth had een cocktail gemaakt, die echt heel sterk was. Ik heb er dan ook de hele avond mee gedaan. Ook heb ik ein-de-lijk het welbekende bananenbier geproefd (had Simon voor ons gehaald). Ik moet helaas bekennen dat ik het niet echt heel lekker vind: het was heel erg zuur. En het smaakte wel naar banaan, maar weer niet echt de zoete smaak. Ik vond het helaas tegenvallen, maar het scheelde misschien ook al wel dat het lauw was. Misschien was het lekkerder geweest als het écht koud zou zijn.

Na het kampvuur zijn we naar The Office gegaan, een club in Jinja, waar ze Afrikaanse en Westerse muziek draaiden. Ik vond het erg leuk dat ze een afwisseling deden. We waren met een grote groep, wat erg gezellig was. Het dansen hier is wel heel anders dan in het westen en daar moet ik nog een klein beetje aan wennen: iedereen danst redelijk close met iedereen. Dat vond ik niet altijd even fijn en ik probeerde dan ook een beetje de afstand te bewaren. Maar ik heb wel gewoon lekker kunnen dansen en heb het naar mijn zin gehad.

Toen we naar huis gingen, was ik blij dat de anderen er waren. Het was een grote chaos met de boda’s: iedereen stond voor m’n neus te schreeuwen. Gelukkig ging er iemand (die ik niet kende) mee richting ons huis. Hij heeft ons thuis afgezet en is daarna naar zijn huis gelopen, wat blijkbaar niet enorm ver weg was.

Wij hebben geen Sinterklaas gevierd door het kampvuur, maar dat gaan we morgen inhalen. Ik hoop dat iedereen in Nederland een fijne pakjesavond gehad heeft en flink verwend is door de Sint. Heel veel liefs van Sinterveer uit Uganda!

Zondag 6 december 2015

Het plan was om om 9 uur weg te gaan vandaag, maar het regende en we zijn even verder gaan slapen. Uiteindelijk zijn we toch opgestaan en het was aan het opklaren. We hebben ons aangekleed en zijn toen met de boda’s naar de Deli gegaan om daar te ontbijten, maar er was een soort feest (een soort carnaval) vandaag, dus half Mainstreet was afgesloten. Ook de winkels waren dicht en de Deli ook, dus we zijn maar meteen doorgegaan naar het Nile Resort. Daar hebben we lekker gebruncht en daarna zijn we gaan zwemmen.

Ik heb eerst even gepuzzeld en lag in de schaduw. Toch was het ontzettend warm en ben ik even gaan zwemmen om af te koelen. Daarna was ik me vergeten in te smeren, met als resultaat dat mijn benen en buik verbrand zijn. Normaal gesproken verbranden mijn schouders, nek en gezicht altijd en mijn benen nooit, dus ik was wel een beetje verbaasd. Ook heb ik mijn Sinterklaas gedicht voor Janneke geschreven. Als tussendoortje hebben we nog knoflook naanbrood gegeten en daarna naar de stad gegaan. We hebben de creatieve update verstuurd (wat langer duurde dan verwacht) en wilden nog wat cadeautjes kopen voor Sinterklaas, maar de winkeltjes gingen allemaal dicht. We hebben ook nog even water en brood gehaald.

Thuis heb ik afgewassen en de pepernoten en chocolaatjes leuk op een bord gelegd. We hebben de gedichten voorgelezen en Marloes had mij. Ze had echt een heel grappig en lief gedicht geschreven.

Sint was eigenlijk snel klaar en daarna zijn Marloes, Renske en Janneke nog Rolex’en gaan halen en heb ik aan mijn blog gewerkt. Ook heb ik gedoucht en aftersun opgedaan, wat wel even heel fijn was. Toen hebben we nog even samen een film gekeken, maar iedereen was best moe, dus uiteindelijk was ik de enige die nog echt aan het kijken was.

We zijn er gisteren bij het kampvuur trouwens achter gekomen dat het raften toch een stuk duurder is dan verwacht… Het is rond de 100 euro voor een dag. Het lijkt me wel heel gaaf, maar ik moet er nog even over nadenken of ik het het wel waard vind. Daarom hebben we besloten dat we het morgen niet gaan doen. In plaats daarvan denken we er nog even over na en gaan we misschien volgende week.

Zo. Dat was het weer voor deze keer! Mochten je het nog niet gedaan hebben en het wel willen doen, hierbij een herinnering: we houden een fundraiser voor X-Suba en hopen dat jullie een bijdrage willen geven. Dit kan op NL41 RABO 0112373720 op naam van R. Schellekens! Webale! (dankjewel) See you sooooon! Weraba! (Doei!!!)

“Sport has the power to change the world.

When children play, the world wins.”