Kroko’s en slangen, Waka Waka en Ugandese verjaardag
17 december 2015 - Jinja, Oeganda
En blog 7 alweer. De vierde week is begonnen. Raar om te bedenken dat we volgende week de laatste projectweek hebben en volgend weekend op weg zijn naar het noorden voor de safari trip. Nog even knallen! Here we go!
Maandag 7 december 2015
Omdat het raften niet doorging en we niet de hele dag thuis wilden zitten, hadden we gisteravond besloten om vandaag te gaan ontbijten bij de Deli en daarna naar een reptielenpark te gaan in de buurt van de Source of the Nile. Bij de Deli heb ik een bagel gegeten met ei, avocado, tomaat, kaas en bacon. Die kaas en bacon waren echt goeie, daar had ik echt zin in. Het was dus een lekker ontbijtje.
Voor het reptielenpark moesten we betalen voor de entree van The Source of the Nile. We werden een klein stukje rondgeleid en er werd gevraagd of we met de boot naar het park wilden. We hadden al een boottocht gedaan, dus we wilden liever lopen. Dat vond ik wel een leuk stukje: door het bos over een smal paadje en omhoog en omlaag. Ik kreeg er een heel avontuurlijk gevoel van en heb nu alleen maar meer zin in de safari in de vakantie.
Het reptielpark stelde niet zoveel voor: het was wel iets heel anders dan de Oliemeulen in Tilburg, maar ik vond het wel interessant om het gezien te hebben. Ze begonnen meteen met de grootste publiekstrekker (denk ik): de Nijlkrokodil van ongeveer 50 jaar. Hij was best groot, maar had niet echt een groot verblijf… De verzorger ging hem porren met een lange stok om hem voor ons te laten bewegen (wat voor mij niet echt gehoeven had) en toen deed de krokodil zijn bek open en zat vervolgens weer helemaal stil, net een standbeeld. En voor degenen die mij kennen: ik weet veel over dieren en ben soms echt een dierenfreak, maar ik wist niet dat ze dat doen om af te koelen, net als honden eigenlijk. Dus ik heb weer iets nieuws geleerd! En wat dat porren betreft: het scheelt dat krokodillen een redelijk dik pantser hebben en het dier er dus niet veel van gevoeld heeft denk ik. Dat geluid dat uit dat beest kwam trouwens, hallo… Echt een soort gebrom of zo, ik had het al wel eens gehoord op televisie, maar dat ze echt zo kunnen grommen, best bijzonder om dat een keer te horen.
Ook de cobra’s werden gepord, die werden daar echt agressief van en zetten hun kraag helemaal op, klaar om aan te vallen. Dat lieten ze ook niet: ze beten naar het glas waar wij achter stonden. Heb veel foto’s en een filmpje kunnen maken. Blijkbaar komen deze slangen hier ook in het wild voor, heel fijn en geruststellend gevoel is dat… Ik vind slangen en andere reptielen echt gaaf, maar ze hoeven niet naast me rond te kruipen…
We hebben ook allemaal even een landschildpad vastgehouden. Die beesten zijn best zwaar en hij was helemaal tegen mijn polsen aan het trappelen. Echt mooie dieren zijn dat.
Op het visitekaartje van het reptielenpark stond dat je er ook op ezels kon rijden en ik stelde me daar redelijk grote ezels bij voor, maar ze waren kleiner dan ik dacht. We hebben er toch maar vanaf gezien, vonden het een beetje sneu.
Het viel me op dat de dieren hier erg weinig ruimte hebben. De krokodil had een verblijf van nog geen 10 vierkante meter en maar een klein stukje schaduw en de cobra’s moesten met z’n tienen een verblijf van 6 vierkante meter delen. Maar ja, als je ziet hoe men hier met dieren omgaat, was dat wel te verwachten.
Bij The Source of the Nile hebben we nog even gekeken naar souvenirs of cadeau’s voor Sint, maar ze waren er nogal opdringerig. Ik ben zo slecht in afdingen, ik kan het echt niet en ga het waarschijnlijk ook nooit kunnen.
We zijn naar de stad gegaan en hebben even gekeken voor souvenirs (alweer, ik weet het…) en ik heb een mooie pareo gekocht. Toen ik naar buiten stapte, zag ik er nog een die ik echt gaaf vind, dus misschien ga ik die alsnog wel kopen binnenkort. We hebben boodschappen gedaan en zijn daarna naar huis gegaan.
We willen voor onze volgende creatieve update een dansje met de kinderen doen. Dit gaan we doen op het bekende lied Waka Waka van Shakira. We hebben er vandaag dan ook een hele choreografie op bedacht en een paar keer geoefend. Daarna wilden we naar X-Suba om onze verslagen over de lessen in te leveren bij Kenneth, maar we kwamen hem onderweg tegen, dus dat was snel gefixt. De rest van de avond hebben we gegeten (knakworstjes en gebakken aardappeltjes) en heb ik films gekeken: Kingsman (die blijft leuk), Big Hero 6 (moest weer zo erg lachen: ‘boks, falalalala’) en daarna nog een stukje van Life As We Know It in bed. Maar halverwege werden m’n oogjes zwaar en ben ik maar gaan slapen.
Het was een hele warme, klamme dag vandaag. Iedereen was helemaal bezweet en het was fijn dat er een beetje een windje was. Ik heb dan ook niet in mijn lakenzak geslapen, maar wel onder mijn pareo.
Dinsdag 8 december 2015
Toen ik wakker werd, had ik enorme buikpijn… Ik heb al een paar dagen buikpijn, maar nog niet zo erg als vandaag. Renske was ziek, dus die bleef sowieso thuis.
Als eerste stond Engelse les op de planning. Samen met Celina heb ik uitleg gegeven over kleinere woorden in lange moeilijke woorden en hoe je die kunt gebruiken om de langere woorden te spellen. De kinderen waren enthousiast en deden goed mee. Ze wilden graag naar het bord komen om woorden te onderstrepen en een poging te doen. De les ging dus erg soepel vandaag.
Na de les hebben we voor de eerste keer ons dansje laten zien voor de creatieve update. De coaches en kinderen deden allemaal vrolijk mee en het zag er al redelijk veelbelovend uit. Het was echt leuk om te zien hoe erg de kinderen hun best doen en echt goed kunnen dansen: ze pakken het hier snel op, veel sneller dan de kids in Nederland zouden doen.
We hebben thuis geluncht en toen was het tijd voor life skills. Het was best een moeilijk onderwerp: waarden. En de waarden zijn hier natuurlijk heel anders dan thuis en alle waarden zijn voor elk individu ook nog eens anders. Wat jammer was, was dat Celina en ik een groep hadden met erg jonge meisjes van 8 en 10 jaar oud. Dus echt serieuze gesprekken konden er niet gevoerd worden. We probeerden ze wel veel vragen te stellen en ze te motiveren en te betrekken, maar we kregen niet veel respons en de meiden waren snel afgeleid… Na de les hebben we weer gedanst en de kinderen deden weer goed mee. Ik vind het nu al leuk worden!!!
Thuis gingen we ons even omkleden en daarna naar het basketballen. Daar heb ik op het gras gezeten en gekeken naar de warming-up. Daarna gingen Celina, Marloes en Janneke met de kinderen het dansje doen (Renske was nog steeds thuis). Het zag er echt heel leuk uit met een grote groep. Iedereen stond nog wel een beetje op elkaar, maar we gaan het de komende week nog wel een keer goed oefenen en dan ook in de goede groepen en het wat beter zetten. We willen het zaterdag gaan filmen, ik denk dat het heel leuk wordt!
Ik ben met Celina eerder naar huis gegaan en heb toen het huis opgeruimd en zooi van de vloer gehaald zodat onze poetsvrouw er bij zou kunnen straks. Marloes en Janneke zijn nog op het veld gebleven.
Terwijl de poetsvrouw onze was deed (wil ze graag doen om wat extra’s te verdienen), gingen wij pasta pesto met tomaatjes eten. Ik kreeg later deze avond een sms’je van mama dat zij ook pasta pesto gingen eten thuis (toevallig!). We hebben met haar afgesproken dat ze morgen de rest poetst, want we wilden op tijd naar het internetcafé om te skypen. We moesten van tevoren ook nog even pinnen.
Volgens de vrouw achter de toonbank deed de wifi het weer slecht. Maar ik probeerde in te loggen op m’n laptop en dat ging gewoon prima, dus ik heb lekker even met Kevin geskypet: was fijn om hem weer even te zien en te spreken. Niet iedereen had echter zoveel geluk: Marloes en Janneke konden niks doen, omdat de computers daar geen verbinding maakten en ze hun laptop/tablet niet bij zich hadden. We zijn dan ook na ongeveer een uurtje naar huis gegaan. Daar heb ik mijn blog bijgewerkt.
We worden trouwens elke avond en nacht wakker gehouden door jankende en blaffende honden die hier rondrennen en de boel soort van bewaken. Ik vind het inmiddels niet eng meer om langs ze te lopen en in het donker valt het ook mee, maar ik hoef er nog steeds niet per se in mijn huis hier. De kinderen hier zijn trouwens best gemeen tegen de honden: gooien fruit naar ze en rennen achter ze aan. Geen wonder dat die beesten geen vlieg kwaad doen en liever uit je buurt gaan… In elk geval, laten we hopen dat de hondjes zich een beetje inhouden vannacht! Sula bulungi (goeienacht!) !!!
Woensdag 9 december 2015
De dag begon met een lesje critical thinking. Kenneth was er niet vandaag, hij was een dagje in Kampala, dus hij had niet de leiding. We hebben ons in groepen opgesplitst en hebben de kinderen laten nadenken over voorwerpen en speelgoed die wij meegenomen hadden: een poncho in een sleutelhanger, boter kaas en eieren, een diabolo en een hamertje uit een dokters speelgoedsetje. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen erachter probeerden te komen wat het allemaal was. We hebben ook weer het dansje een keertje geoefend: zo leuk om te doen en te zien.
Na de lunch zijn Renske, Celina, Marloes en ik naar de stad gegaan om boodschappen te doen en nog even te kijken naar souvenirtjes. Tegelijkertijd ging Janneke met mijn laptop film kijken bij X-Suba. Ze gingen The Lion King kijken, maar toen wij terug kwamen en de sleutel van het huisje gingen halen, was de film pas net begonnen, doordat er al een paar uur geen stroom was…
Toen de film was afgelopen, hebben we ons omgekleed en zijn we naar het basketbal veld gegaan. Daar hebben we even zitten kijken naar de kinderen en hebben Marloes, Celina en ik tegen de coaches gespeeld. Dat was weer heel leuk om te doen. Sport is niet echt mijn ding, maar als ik er eenmaal mee bezig ben, vind ik het hartstikke leuk! Ik heb weer gescoord vandaag en begin basketbal serieus echt leuk te vinden (al ben ik er bij lange na niet zo goed in als de coaches). Marloes heeft ook twee keer gescoord en Celina heeft de bal van een van de tegenspelers afgepakt. Wat zijn we toch weer goed bezig geweest!
Thuis heb ik met Renske gekookt: chapati’s als een soort wraps met kip (speciaal gekocht bij de Deli), sla, groenten en koriander. Dat was echt heel lekker en doordat we de chapati’s een beetje hadden opgebakken, waren ze lekker knapperig.
Na het eten zijn we weer naar X-Suba gegaan, omdat Steven jarig was en we zijn verjaardag zouden gaan vieren. Het plan was om een film te kijken en er stond dan ook een beamer met scherm buiten klaar. De stoelen stonden ook al in rijen voor het scherm. We waren al wat later vertrokken dan het eigenlijk officieel begon (iedereen komt hier standaard later), maar alsnog waren we er als een van de eersten. Langzaamaan stroomde het buiten vol terwijl er muziek opstond, maar wie was er nog niet? De jarige… Zo grappig om te merken hoe dat hier gaat: iedereen is er al, behalve degene voor wie het feestje überhaupt was.
Het was best bijzonder om te merken hoe een verjaardag hier gevierd wordt: de jarige zit aan een tafel en iemand houdt een toespraakje over hem. Toen sneden we met een aantal mensen samen (de Fontys girls, een vriendin van Steven en Steven zelf) de taart aan. Die was op zich best te eten, niet enorm lekker, maar zoals mama altijd zegt: goed binnen te houden. Van de film is uiteindelijk niks meer gekomen: we hebben de hele avond gedanst en gekletst. Een vriend van Steven, Dani, heeft ons nog een klein beetje Acholi geleerd. Deze taal spreken ze in het noorden van Uganda. Dus aan Luganda hebben we niks op safari, super… (op z’n Renskes). David heeft Renske, Celina en mij naar huis gebracht en Marloes en Janneke kwamen wat later. Hij heeft toen nog zijn excuses aangeboden dat we geen film gingen kijken, terwijl wij dat helemaal niet erg vonden.
Wat ik trouwens vergeten ben te vertellen, is dat we nu weten waarom onze vaste boda boda guy niet meer zijn telefoon opnam: hij heeft malaria… Echt heel sneu, hij lag dus ook vaak te slapen en bij te komen. Maar een van de mensen van de souvenirwinkeltjes is ook al ziek en schijnt ook malaria te hebben. En Kenneth zegt ook al een paar dagen dat ie erg moe is en is minder aanwezig dan een paar weken terug. Het lijkt wel alsof malaria een beetje aan het heersen is. Dat is een heel raar idee… Het komt opeens een stuk dichterbij dan je denkt. Gelukkig heb ik zelf nog geen muggenbult kunnen ontdekken, dus op dit moment ben ik blij dat muggen me niet zo lekker lijken te vinden!
Ik heb weer lekker uitgebreid gedoucht: benen geschoren, neusstripje opgehad en haarmaskertje ingedaan. Het water loopt trouwens nu echt bar slecht weg… Er ligt weer heel veel zand en aangezien we allemaal (half)lang haar hebben, zal het putje wel verstopt zitten. Moeten we binnenkort echt even iets aan doen.
Emma, onze barman, had trouwens een loodgieter gebeld, omdat er een enorme plas water op de grond bij de wc lag… En volgens Renske liep het water er bij het doortrekken uit, maar ik zag niks en de loodgieter ook niet. Dus waarschijnlijk komt het gewoon door het douchen: er hangt geen douche gordijn dus er valt allemaal water op de grond. Dat heeft zich waarschijnlijk gewoon opgehoopt… Beetje lullig voor die loodgieter, maar ach, weten we dat ook weer!
Maar goed, na het douchen ben ik in bed gaan liggen, heb ik nog even geappt en gepuzzeld en daarna ben ik in slaap gevallen.
Donderdag 10 december 2015
We hebben een beetje uitgeslapen en toen zijn Renske, Celina en ik opgestaan. Ik heb wat kleren gewassen en opgehangen en broodje ei en boterhammen gegeten. We hadden gisteren lekkere broodjes gekocht bij de Deli en die hebben we als ontbijt gegeten.
We hadden ’s middags een meeting en toen hebben we het over de afgelopen week gehad, hoe het ging, hoe het staat met het festival (ze hebben nog steeds geld nodig…), dat het bijna vakantie is en dat X-Suba dan dicht is, dus dat er volgende week niet echt lessen zijn, maar dat we meer een overzicht moeten geven over de behandelde stof en eventueel belangrijke punten uit de komende lessen.
Na de meeting zijn we naar huis gegaan en niet gaan sporten, omdat we deze keer wel echt naar de zumba les wilden gaan. Deze les werd gehouden bij The Office beneden. Ik vond het wel heel leuk, maar ze houden hier een ander ritme aan dan ik gewend ben. Dus het voelde allemaal heel a-ritmisch, waar ik niet heel goed tegen kon. Het was wel leuk om een keer te doen, maar ik dans toch liever wel op de tel. Zumba zelf vind ik echt super leuk (al heb ik natuurlijk een conditie van niks) en ik raak er helemaal uitgeput van, maar het ritme hier kon ik niet zo goed aan.
Toen we weer thuis kwamen, hebben we lekker gegeten: gebakken aardappeltjes, kip (wat over was van gisteren), bloemkool en groentjes die over waren. Ik heb toen wat mailtjes opgesteld voor mensen die we nog moesten mailen en Marloes heeft aan de verantwoording voor de creatieve update gewerkt. Daarna heb ik gewerkt aan mijn blog, wat ik morgenochtend ook wil doen. Ik loop trouwens enorm achter met m’n boekje. Daar wil ik ook echt aan werken, maar ik ben bang dat dat hem thuis pas weer gaat worden met m’n blog ernaast…
Ik had gisteren al uitgebreid gedoucht, maar door al het stof en de warmte hier ben ik toch elke avond vies en bezweet, dus ik heb me wel even afgespoeld. Ik heb in bed nog even Life As We Know It afgekeken en ben daarna gaan slapen.
En zoals bij elke blog vraag ik jullie hierbij een klein of groot bedrag over te maken naar NL41 RABO 0112373720 op naam van R. Schellekens. Laat de kinderen hier lachen en leren en draag een steentje bij. Heel erg graag! Webale!!!
“Sport has the power to change the world.
When children play, the world wins.
Maandag 7 december 2015
Omdat het raften niet doorging en we niet de hele dag thuis wilden zitten, hadden we gisteravond besloten om vandaag te gaan ontbijten bij de Deli en daarna naar een reptielenpark te gaan in de buurt van de Source of the Nile. Bij de Deli heb ik een bagel gegeten met ei, avocado, tomaat, kaas en bacon. Die kaas en bacon waren echt goeie, daar had ik echt zin in. Het was dus een lekker ontbijtje.
Voor het reptielenpark moesten we betalen voor de entree van The Source of the Nile. We werden een klein stukje rondgeleid en er werd gevraagd of we met de boot naar het park wilden. We hadden al een boottocht gedaan, dus we wilden liever lopen. Dat vond ik wel een leuk stukje: door het bos over een smal paadje en omhoog en omlaag. Ik kreeg er een heel avontuurlijk gevoel van en heb nu alleen maar meer zin in de safari in de vakantie.
Het reptielpark stelde niet zoveel voor: het was wel iets heel anders dan de Oliemeulen in Tilburg, maar ik vond het wel interessant om het gezien te hebben. Ze begonnen meteen met de grootste publiekstrekker (denk ik): de Nijlkrokodil van ongeveer 50 jaar. Hij was best groot, maar had niet echt een groot verblijf… De verzorger ging hem porren met een lange stok om hem voor ons te laten bewegen (wat voor mij niet echt gehoeven had) en toen deed de krokodil zijn bek open en zat vervolgens weer helemaal stil, net een standbeeld. En voor degenen die mij kennen: ik weet veel over dieren en ben soms echt een dierenfreak, maar ik wist niet dat ze dat doen om af te koelen, net als honden eigenlijk. Dus ik heb weer iets nieuws geleerd! En wat dat porren betreft: het scheelt dat krokodillen een redelijk dik pantser hebben en het dier er dus niet veel van gevoeld heeft denk ik. Dat geluid dat uit dat beest kwam trouwens, hallo… Echt een soort gebrom of zo, ik had het al wel eens gehoord op televisie, maar dat ze echt zo kunnen grommen, best bijzonder om dat een keer te horen.
Ook de cobra’s werden gepord, die werden daar echt agressief van en zetten hun kraag helemaal op, klaar om aan te vallen. Dat lieten ze ook niet: ze beten naar het glas waar wij achter stonden. Heb veel foto’s en een filmpje kunnen maken. Blijkbaar komen deze slangen hier ook in het wild voor, heel fijn en geruststellend gevoel is dat… Ik vind slangen en andere reptielen echt gaaf, maar ze hoeven niet naast me rond te kruipen…
We hebben ook allemaal even een landschildpad vastgehouden. Die beesten zijn best zwaar en hij was helemaal tegen mijn polsen aan het trappelen. Echt mooie dieren zijn dat.
Op het visitekaartje van het reptielenpark stond dat je er ook op ezels kon rijden en ik stelde me daar redelijk grote ezels bij voor, maar ze waren kleiner dan ik dacht. We hebben er toch maar vanaf gezien, vonden het een beetje sneu.
Het viel me op dat de dieren hier erg weinig ruimte hebben. De krokodil had een verblijf van nog geen 10 vierkante meter en maar een klein stukje schaduw en de cobra’s moesten met z’n tienen een verblijf van 6 vierkante meter delen. Maar ja, als je ziet hoe men hier met dieren omgaat, was dat wel te verwachten.
Bij The Source of the Nile hebben we nog even gekeken naar souvenirs of cadeau’s voor Sint, maar ze waren er nogal opdringerig. Ik ben zo slecht in afdingen, ik kan het echt niet en ga het waarschijnlijk ook nooit kunnen.
We zijn naar de stad gegaan en hebben even gekeken voor souvenirs (alweer, ik weet het…) en ik heb een mooie pareo gekocht. Toen ik naar buiten stapte, zag ik er nog een die ik echt gaaf vind, dus misschien ga ik die alsnog wel kopen binnenkort. We hebben boodschappen gedaan en zijn daarna naar huis gegaan.
We willen voor onze volgende creatieve update een dansje met de kinderen doen. Dit gaan we doen op het bekende lied Waka Waka van Shakira. We hebben er vandaag dan ook een hele choreografie op bedacht en een paar keer geoefend. Daarna wilden we naar X-Suba om onze verslagen over de lessen in te leveren bij Kenneth, maar we kwamen hem onderweg tegen, dus dat was snel gefixt. De rest van de avond hebben we gegeten (knakworstjes en gebakken aardappeltjes) en heb ik films gekeken: Kingsman (die blijft leuk), Big Hero 6 (moest weer zo erg lachen: ‘boks, falalalala’) en daarna nog een stukje van Life As We Know It in bed. Maar halverwege werden m’n oogjes zwaar en ben ik maar gaan slapen.
Het was een hele warme, klamme dag vandaag. Iedereen was helemaal bezweet en het was fijn dat er een beetje een windje was. Ik heb dan ook niet in mijn lakenzak geslapen, maar wel onder mijn pareo.
Dinsdag 8 december 2015
Toen ik wakker werd, had ik enorme buikpijn… Ik heb al een paar dagen buikpijn, maar nog niet zo erg als vandaag. Renske was ziek, dus die bleef sowieso thuis.
Als eerste stond Engelse les op de planning. Samen met Celina heb ik uitleg gegeven over kleinere woorden in lange moeilijke woorden en hoe je die kunt gebruiken om de langere woorden te spellen. De kinderen waren enthousiast en deden goed mee. Ze wilden graag naar het bord komen om woorden te onderstrepen en een poging te doen. De les ging dus erg soepel vandaag.
Na de les hebben we voor de eerste keer ons dansje laten zien voor de creatieve update. De coaches en kinderen deden allemaal vrolijk mee en het zag er al redelijk veelbelovend uit. Het was echt leuk om te zien hoe erg de kinderen hun best doen en echt goed kunnen dansen: ze pakken het hier snel op, veel sneller dan de kids in Nederland zouden doen.
We hebben thuis geluncht en toen was het tijd voor life skills. Het was best een moeilijk onderwerp: waarden. En de waarden zijn hier natuurlijk heel anders dan thuis en alle waarden zijn voor elk individu ook nog eens anders. Wat jammer was, was dat Celina en ik een groep hadden met erg jonge meisjes van 8 en 10 jaar oud. Dus echt serieuze gesprekken konden er niet gevoerd worden. We probeerden ze wel veel vragen te stellen en ze te motiveren en te betrekken, maar we kregen niet veel respons en de meiden waren snel afgeleid… Na de les hebben we weer gedanst en de kinderen deden weer goed mee. Ik vind het nu al leuk worden!!!
Thuis gingen we ons even omkleden en daarna naar het basketballen. Daar heb ik op het gras gezeten en gekeken naar de warming-up. Daarna gingen Celina, Marloes en Janneke met de kinderen het dansje doen (Renske was nog steeds thuis). Het zag er echt heel leuk uit met een grote groep. Iedereen stond nog wel een beetje op elkaar, maar we gaan het de komende week nog wel een keer goed oefenen en dan ook in de goede groepen en het wat beter zetten. We willen het zaterdag gaan filmen, ik denk dat het heel leuk wordt!
Ik ben met Celina eerder naar huis gegaan en heb toen het huis opgeruimd en zooi van de vloer gehaald zodat onze poetsvrouw er bij zou kunnen straks. Marloes en Janneke zijn nog op het veld gebleven.
Terwijl de poetsvrouw onze was deed (wil ze graag doen om wat extra’s te verdienen), gingen wij pasta pesto met tomaatjes eten. Ik kreeg later deze avond een sms’je van mama dat zij ook pasta pesto gingen eten thuis (toevallig!). We hebben met haar afgesproken dat ze morgen de rest poetst, want we wilden op tijd naar het internetcafé om te skypen. We moesten van tevoren ook nog even pinnen.
Volgens de vrouw achter de toonbank deed de wifi het weer slecht. Maar ik probeerde in te loggen op m’n laptop en dat ging gewoon prima, dus ik heb lekker even met Kevin geskypet: was fijn om hem weer even te zien en te spreken. Niet iedereen had echter zoveel geluk: Marloes en Janneke konden niks doen, omdat de computers daar geen verbinding maakten en ze hun laptop/tablet niet bij zich hadden. We zijn dan ook na ongeveer een uurtje naar huis gegaan. Daar heb ik mijn blog bijgewerkt.
We worden trouwens elke avond en nacht wakker gehouden door jankende en blaffende honden die hier rondrennen en de boel soort van bewaken. Ik vind het inmiddels niet eng meer om langs ze te lopen en in het donker valt het ook mee, maar ik hoef er nog steeds niet per se in mijn huis hier. De kinderen hier zijn trouwens best gemeen tegen de honden: gooien fruit naar ze en rennen achter ze aan. Geen wonder dat die beesten geen vlieg kwaad doen en liever uit je buurt gaan… In elk geval, laten we hopen dat de hondjes zich een beetje inhouden vannacht! Sula bulungi (goeienacht!) !!!
Woensdag 9 december 2015
De dag begon met een lesje critical thinking. Kenneth was er niet vandaag, hij was een dagje in Kampala, dus hij had niet de leiding. We hebben ons in groepen opgesplitst en hebben de kinderen laten nadenken over voorwerpen en speelgoed die wij meegenomen hadden: een poncho in een sleutelhanger, boter kaas en eieren, een diabolo en een hamertje uit een dokters speelgoedsetje. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen erachter probeerden te komen wat het allemaal was. We hebben ook weer het dansje een keertje geoefend: zo leuk om te doen en te zien.
Na de lunch zijn Renske, Celina, Marloes en ik naar de stad gegaan om boodschappen te doen en nog even te kijken naar souvenirtjes. Tegelijkertijd ging Janneke met mijn laptop film kijken bij X-Suba. Ze gingen The Lion King kijken, maar toen wij terug kwamen en de sleutel van het huisje gingen halen, was de film pas net begonnen, doordat er al een paar uur geen stroom was…
Toen de film was afgelopen, hebben we ons omgekleed en zijn we naar het basketbal veld gegaan. Daar hebben we even zitten kijken naar de kinderen en hebben Marloes, Celina en ik tegen de coaches gespeeld. Dat was weer heel leuk om te doen. Sport is niet echt mijn ding, maar als ik er eenmaal mee bezig ben, vind ik het hartstikke leuk! Ik heb weer gescoord vandaag en begin basketbal serieus echt leuk te vinden (al ben ik er bij lange na niet zo goed in als de coaches). Marloes heeft ook twee keer gescoord en Celina heeft de bal van een van de tegenspelers afgepakt. Wat zijn we toch weer goed bezig geweest!
Thuis heb ik met Renske gekookt: chapati’s als een soort wraps met kip (speciaal gekocht bij de Deli), sla, groenten en koriander. Dat was echt heel lekker en doordat we de chapati’s een beetje hadden opgebakken, waren ze lekker knapperig.
Na het eten zijn we weer naar X-Suba gegaan, omdat Steven jarig was en we zijn verjaardag zouden gaan vieren. Het plan was om een film te kijken en er stond dan ook een beamer met scherm buiten klaar. De stoelen stonden ook al in rijen voor het scherm. We waren al wat later vertrokken dan het eigenlijk officieel begon (iedereen komt hier standaard later), maar alsnog waren we er als een van de eersten. Langzaamaan stroomde het buiten vol terwijl er muziek opstond, maar wie was er nog niet? De jarige… Zo grappig om te merken hoe dat hier gaat: iedereen is er al, behalve degene voor wie het feestje überhaupt was.
Het was best bijzonder om te merken hoe een verjaardag hier gevierd wordt: de jarige zit aan een tafel en iemand houdt een toespraakje over hem. Toen sneden we met een aantal mensen samen (de Fontys girls, een vriendin van Steven en Steven zelf) de taart aan. Die was op zich best te eten, niet enorm lekker, maar zoals mama altijd zegt: goed binnen te houden. Van de film is uiteindelijk niks meer gekomen: we hebben de hele avond gedanst en gekletst. Een vriend van Steven, Dani, heeft ons nog een klein beetje Acholi geleerd. Deze taal spreken ze in het noorden van Uganda. Dus aan Luganda hebben we niks op safari, super… (op z’n Renskes). David heeft Renske, Celina en mij naar huis gebracht en Marloes en Janneke kwamen wat later. Hij heeft toen nog zijn excuses aangeboden dat we geen film gingen kijken, terwijl wij dat helemaal niet erg vonden.
Wat ik trouwens vergeten ben te vertellen, is dat we nu weten waarom onze vaste boda boda guy niet meer zijn telefoon opnam: hij heeft malaria… Echt heel sneu, hij lag dus ook vaak te slapen en bij te komen. Maar een van de mensen van de souvenirwinkeltjes is ook al ziek en schijnt ook malaria te hebben. En Kenneth zegt ook al een paar dagen dat ie erg moe is en is minder aanwezig dan een paar weken terug. Het lijkt wel alsof malaria een beetje aan het heersen is. Dat is een heel raar idee… Het komt opeens een stuk dichterbij dan je denkt. Gelukkig heb ik zelf nog geen muggenbult kunnen ontdekken, dus op dit moment ben ik blij dat muggen me niet zo lekker lijken te vinden!
Ik heb weer lekker uitgebreid gedoucht: benen geschoren, neusstripje opgehad en haarmaskertje ingedaan. Het water loopt trouwens nu echt bar slecht weg… Er ligt weer heel veel zand en aangezien we allemaal (half)lang haar hebben, zal het putje wel verstopt zitten. Moeten we binnenkort echt even iets aan doen.
Emma, onze barman, had trouwens een loodgieter gebeld, omdat er een enorme plas water op de grond bij de wc lag… En volgens Renske liep het water er bij het doortrekken uit, maar ik zag niks en de loodgieter ook niet. Dus waarschijnlijk komt het gewoon door het douchen: er hangt geen douche gordijn dus er valt allemaal water op de grond. Dat heeft zich waarschijnlijk gewoon opgehoopt… Beetje lullig voor die loodgieter, maar ach, weten we dat ook weer!
Maar goed, na het douchen ben ik in bed gaan liggen, heb ik nog even geappt en gepuzzeld en daarna ben ik in slaap gevallen.
Donderdag 10 december 2015
We hebben een beetje uitgeslapen en toen zijn Renske, Celina en ik opgestaan. Ik heb wat kleren gewassen en opgehangen en broodje ei en boterhammen gegeten. We hadden gisteren lekkere broodjes gekocht bij de Deli en die hebben we als ontbijt gegeten.
We hadden ’s middags een meeting en toen hebben we het over de afgelopen week gehad, hoe het ging, hoe het staat met het festival (ze hebben nog steeds geld nodig…), dat het bijna vakantie is en dat X-Suba dan dicht is, dus dat er volgende week niet echt lessen zijn, maar dat we meer een overzicht moeten geven over de behandelde stof en eventueel belangrijke punten uit de komende lessen.
Na de meeting zijn we naar huis gegaan en niet gaan sporten, omdat we deze keer wel echt naar de zumba les wilden gaan. Deze les werd gehouden bij The Office beneden. Ik vond het wel heel leuk, maar ze houden hier een ander ritme aan dan ik gewend ben. Dus het voelde allemaal heel a-ritmisch, waar ik niet heel goed tegen kon. Het was wel leuk om een keer te doen, maar ik dans toch liever wel op de tel. Zumba zelf vind ik echt super leuk (al heb ik natuurlijk een conditie van niks) en ik raak er helemaal uitgeput van, maar het ritme hier kon ik niet zo goed aan.
Toen we weer thuis kwamen, hebben we lekker gegeten: gebakken aardappeltjes, kip (wat over was van gisteren), bloemkool en groentjes die over waren. Ik heb toen wat mailtjes opgesteld voor mensen die we nog moesten mailen en Marloes heeft aan de verantwoording voor de creatieve update gewerkt. Daarna heb ik gewerkt aan mijn blog, wat ik morgenochtend ook wil doen. Ik loop trouwens enorm achter met m’n boekje. Daar wil ik ook echt aan werken, maar ik ben bang dat dat hem thuis pas weer gaat worden met m’n blog ernaast…
Ik had gisteren al uitgebreid gedoucht, maar door al het stof en de warmte hier ben ik toch elke avond vies en bezweet, dus ik heb me wel even afgespoeld. Ik heb in bed nog even Life As We Know It afgekeken en ben daarna gaan slapen.
En zoals bij elke blog vraag ik jullie hierbij een klein of groot bedrag over te maken naar NL41 RABO 0112373720 op naam van R. Schellekens. Laat de kinderen hier lachen en leren en draag een steentje bij. Heel erg graag! Webale!!!
“Sport has the power to change the world.
When children play, the world wins.
