Mooie momenten en alles onder water

Vrijdag 11 december 2015

Vandaag was weer een uitslaapdag. We hebben ’s ochtends eigenlijk helemaal niks uitgevoerd, behalve schrijven aan onze blogs.

Om 2 uur moesten we seksuele voorlichting gaan geven bij X-Suba, maar er kwamen maar geen meiden opdagen. Er was maar één meisje. Kenneth kwam uiteindelijk naar ons toe en legde uit dat er bij de kerk iets te doen was (ik geloof het uitdelen van cadeautjes), waar heel veel kinderen op af kwamen. We mochten de les op het basketbalveld geven voordat de wedstrijden begonnen en we een keer het dansje zouden doen.

De les begon in de hele groep met een kleine inleiding over romantische relaties. Daarna zijn we in kleine groepen gaan zitten. Ik heb samen met Renske een groepje geleid en het ging best goed.  We hebben de meiden de antwoorden op laten schrijven, wat ervoor zorgde dat ze wat opener waren en meer durfden te ‘zeggen’. Het duurde alleen allemaal wel redelijk lang, waardoor we niet alles van de sessie uitgebreid hebben kunnen behandelen.

Daarna hebben we het dansje een keer geoefend, het is zo leuk om de kinderen zo enthousiast te zien en elke dag het liedje te horen zingen en te zien dansen. Het mooiste dat ik gehoord heb is dat een meisje over ons zei: “Where have these girls been?” Dat ze vond dat wij al veel eerder hadden moeten komen, vond ik wel heel bijzonder om te horen. We hebben ook nog even gesport, maar de poetsvrouw zou vandaag ook weer komen, dus we zijn vroeg weggegaan.

We hebben thuis groentesoep gegeten en zijn naar het internetcafé gegaan. Daar heb ik even met mama geskypet. Ik heb haar verteld over het raften en over iets anders leuks. Dat zal ik nu ook eens even in m’n blog gooien: het plan was eerst om alleen de eerste week op safari te gaan en de tweede week in en rondom Kampala te verblijven en dingen te doen. Maar in Kampala schijnt blijkbaar niet enorm veel te doen te zijn. We hebben via Matoke Tours een safari geboekt, maar we hadden toen ook nog een andere organisatie gemaild. We kregen hier in Uganda een mailtje van die tweede organisatie dat ze eigenlijk een hele trip voor twee weken voor ons geboekt hadden, maar die mail is helemaal nooit bij ons aangekomen, wat wel jammer is, want er zaten wel een paar leuke dingen bij die we nu zouden missen. Daarom hebben we hen alsnog gevraagd om een safari trip in elkaar te zetten voor de tweede week. We gaan dus een extra safari doen: met een tocht over land en een boottocht en kijkjes bij Lake Bunyoni en Lake Mburo. Ik heb er zoveel zin in!

Ik heb het ook even aan Kevin verteld en hem gefeliciteerd met ons 3,5 jaar samen zijn. Hij ging Sint vieren (de mafkezen, Sint is allang weer terug in Spanje), dus hij kon niet lang skypen, maar het was wel heel fijn om hem even te zien en te spreken.

We hebben thuis nog even op de bank zitten kletsen en daarna zijn we langzaamaan naar bed gegaan. Zo gek dat de vierde week hier al weer bijna voorbij is…

Zaterdag 12 december 2015

We kregen vanmorgen een smsje van Kenneth dat de geplande meeting van vandaag niet door zou gaan. Daarom besloten we te gaan lunchen bij Space, een restaurantje hier, waar ze behoorlijk veel westers eten hebben. Ik heb van die dikke pannenkoeken met ahornsiroop gegeten, wat echt super lekker was en behoorlijk vulde. We hebben ook nog even rondgelopen in de stad, op zoek naar souvenirtjes (ik heb onder anderen een paar sleutelhangers gekocht en een leuke, redelijk stevige tas) en daarna zijn we weer naar huis gegaan om ons om te kleden. Daarna zijn we naar het basketbalveld gegaan voor de Connection Day. Vandaag was wel echt een bijzondere.

Ten eerste omdat we het dansje zouden opnemen vandaag. Er waren behoorlijk veel kinderen op komen dagen en we hebben het twee keer gefilmd: een keer van voren en een keer van bovenaf. Toen is Bryan op een stenen muurtje gaan staan. En op het eerste gezicht zag het er heel gaaf uit. Alle kinderen deden goed hun best en ook de kleintjes dansten enthousiast mee. Ik kreeg er helemaal een groepsgevoel van, het voelde alsof we een soort team vormden met zijn allen. Ook de coaches deden mee. Was echt bijzonder om te doen met z’n allen.

Er was een vrouw uit Groot-Brittannië (volgens mij) die de kids een les netbal ging geven. Dit lijkt op sommige punten een beetje op basketbal, maar je mag niet dribbelen. Voordat we dat gingen doen, gingen we de ‘chicken dance’ doen. We dachten dat het een beetje zou gaan als de vogeltjesdans, maar het was toch wel een beetje anders, was wel leuk om in een enorme kring met zijn allen te doen. De kinderen (en wij ook) hebben toen de basics geleerd van netbal: de manier van overgooien, voetwerk en de bal vangen met je duimen en wijsvingers in de vorm van een ‘w’. De kids hebben een wedstrijdje gespeeld, maar ik ben niet meer aan de beurt gekomen om te spelen. Het was ook leuk om te kijken, dus ik vond het niet zo heel erg. Die vrouw was wel behoorlijk streng, maar dat moet ook wel een beetje met zo’n grote groep.

Zoals ik waarschijnlijk wel een keer in m’n blog vermeld heb, hadden we een heleboel kleren, knuffels en speelgoed meegenomen voor de kinderen hier. De kleren gingen ze vandaag uitdelen aan de kinderen. Dat was wel een heel bijzonder moment: alle kinderen helemaal blij zien met een nieuwe broek of jas. Ze wilden ook heel graag op de foto. Het mooiste moment was wel toen Hassan, een van onze standaard kindjes hier, die altijd naar ons toegerend komt en niet van ons weg te houden is, nieuwe kleren en schoenen kreeg. Hij is een van de kinderen die hier het minste heeft en van wie de kleren (bijna) altijd helemaal gescheurd en vies zijn. Hij kreeg een soort sportoutfitje en nieuwe gympen. Ik heb gefilmd hoe hij naar ons toegerend komt als hij zijn naam hoort en de gympen knuffelt. Ik kreeg wel echt even een brok in m’n keel toen, prachtig kippenvel momentje. We zijn even met alle kids op de foto gegaan en daarna hebben we Hassan naar huis gebracht. Zijn moeder kwam trots naar buiten en knuffelde hem. Marloes heeft toen een hele mooie foto gemaakt van de twee samen.

Thuis hebben we rijst gegeten met groenten, gebakken banaantjes en pindasaus en daarna zijn we ons klaar gaan maken voor het stappen. We hebben thuis even onze laatste Redd’s gedronken en zijn daarna naar de Bourbon gegaan, waar we ook (verrassend hè?) Redd’s gedronken hebben. Daar hadden we nog wel even een avontuurlijk momentje. Daarvoor moet ik even uitleggen hoe Bourbon in elkaar zit: je moet echt tientallen treden naar beneden en dan ben je onderaan de berg. Daar aan de Nijl ligt dan Bourbon en een deel daarvan ligt op het water op een soort boot of ‘vlot’. Tussen de stenen vloer (alles is buiten) en dat ‘vlot’ liggen allemaal stenen, maar toen wij op dat vlot zaten, overstroomde de Nijl een beetje. Dat hele stuk stenen lag toen onder water en we moesten over allemaal stoelen en tafels klimmen om geen natte voeten te krijgen.

Marloes had op een gegeven moment haar telefoon aan weten te sluiten bij de dj, dus we hebben nog even lekker Brabant en carnavalsmuziek gedraaid. Zo leuk om al die Ugandezen de polonaise met ons te zien doen en los te zien gaan om vage Nederlandse muziek.

Daarna zijn we met een hele groep richting The Office gaan lopen, wat maar een kwartiertje duurde. Daar hebben we een tijd gedanst en wat gedronken. Aan het eind heb ik nog een hele tijd met Robin en vooral Simon staan praten. Hij zag mij een liedje van Bon Jovi helemaal meezingen en vond dat geweldig, dus we hebben een heel gesprek gehad over muziek. Ook alcohol (drinken ze hier al op hele jonge leeftijd; toen ik zei dat Adam officieel nog niet mag drinken, vond ie dat hilarisch) en eten kwam voorbij. Simon is wel echt een grappige, maar ook een beetje een vage gozer, maar ik kan wel met hem lachen. Hij heeft ook nog een heel mooi verhaal verteld over Hassan. Hassan blijkt een nogal stil en verlegen jongetje te zijn dat niet zoveel deed en niet echt iets toe liet. En Simon zei dat dat helemaal veranderd is sinds wij er zijn. Eerst viel hij helemaal buiten de groep en wilden de andere kinderen niet zoveel met hem te maken hebben en nu begint hij steeds meer te praten en staat hij juist in het middelpunt van de belangstelling. Dat was bij het kleren uitdelen ook al wel te merken: iedereen kwam om hem heen staan en vond het helemaal geweldig. Dat was wel echt iets moois om te horen, dat wij blijkbaar veel meer voor de mensen hier betekenen dan wij zelf door hebben gehad. Wederom kippenvel.

We zijn op de boda’s naar huis gegaan, we hebben even iets gegeten en toen ben ik vast in bed gaan liggen. Nou ja, ‘vast’, het was 4 uur… Oeps… Ik ben wel meteen in slaap gevallen, morgen weer zwemmen!

Zondag 13 december 2015

Wat een dag was dit weer zeg… Oké, waar te beginnen… We zijn vandaag naar het zwembad bij het Nile Resort geweest. Ik vind dat ik te weinig foto’s maak hier, dus ik had mijn camera meegenomen en ik heb onderweg veel foto’s proberen te maken. Ik wil ook al een paar dagen een foto maken van een boom die op de hoek staat als we Mainstreet in rijden. Die heeft namelijk een gewone bast, maar de takken en bladeren zijn een en al cactus: heel apart om te zien.

Maar goed, bij het zwembad heb ik lekker gezwommen en gepuzzeld. Het was redelijk bewolkt aan het begin en daarna trok het steeds meer open. Ik besloot deze keer wel een massage te doen, die kun je hier heel goedkoop krijgen. Ik was na Janneke aan de beurt en ik liep een klein donker kamertje binnen, waar het meteen al heel lekker en ontspannen rook naar massageolie. De vrouw die mij ging masseren was echt super lief. Ze heeft m’n benen, m’n rug, m’n nek, m’n gezicht en m’n hoofd gemasseerd en het was echt heerlijk. Het was een redelijk diepe en stevige massage, maar dat was wel even fijn, want alles zat helemaal vast. Ik heb met haar gepraat over Famkes opleiding en dat zij altijd op mij oefent en dat ik dat niet erg vind, dat vond ze heel grappig. Ik voelde me na afloop helemaal zen en ontspannen. Dat was me die 30.000 Shilling echt wel waard (nog geen 10 euro voor een half uur)!

Ik heb bij het zwembad ook nog even met papa, Arma en Adam gebeld. De verbinding was alleen niet heel erg goed, maar ik heb wel behoorlijk wat verteld, onder andere over de tweede safari. Al betwijfel ik of ze alles hebben verstaan, maar was wel fijn om even hun stemmen te horen.

Het plan was eigenlijk om na het zwemmen naar het internetcafé te gaan om de creatieve update te versturen en daarna te gaan eten bij Flavours. Maar dit liep toch een beetje anders…

Op een gegeven moment werd Renske gebeld en liep ze even weg. Ze was even in gesprek en kwam daarna in paniek naar ons toegelopen: “We moeten NU naar huis! De kranen doen het opeens weer en het water stroomt onder de deur door!” Korte uitleg: gisteren kwam er opeens geen water meer uit de kraan, maar die hadden we dus blijkbaar open laten staan. Toen het water opeens weer ging stromen, is het overgelopen en het stond dus blank.

Dus ik Marloes weg sleuren bij de massage en wij op zoek naar Janneke, die ergens aan het bellen was. Renske was haar slippers kwijt, maar we moesten zo snel mogelijk naar huis, dus ik ben vast gegaan met Celina. Onderweg op de boda waren we helemaal in paniek en de vreselijkste scenario’s aan het bedenken… Celina bedacht zich dat haar laptop in haar rugzak op de grond stond en ik dat mijn stekkerdoos op de grond lag in de slaapkamer met mijn portable oplader erin…

Toen we daar aankwamen, lag er een enorme plas in de woonkamer, maar alle kranen waren dicht. Later bleek dat de andere drie onderweg Emma, onze barman, hadden gebeld en hij de hoofdkraan had dichtgedraaid. In de hoek van de kamer kwam het water tot over m’n tenen…

Ik heb met een trekker het meeste water naar buiten weten te krijgen. Toen de rest er ook was, hebben we de stoelen en bank naar buiten gedragen en hebben toen de poetsvrouw gebeld, zodat ze ons kon helpen schoonmaken. Gelukkig wilde ze meteen komen en hebben we de rest van de zooi uiteindelijk op kunnen ruimen en schoon kunnen maken. We hebben onze schoonmaakster dan ook flink wat geld gegeven en koekjes als extra bedankje. Van mij zijn er geen spullen nat geworden, behalve m’n schoenen die op het water dreven). Celina’s laptop is helaas wel kapot, wat echt enorm balen is…

Na het opruimen van alle zooi, modder en water, zijn we naar het internetcafé gegaan voor de creatieve update. Deze moesten we gaan versturen via WeTransfer, maar dat zou nog wel even duren, dus we hebben met de man achter de balie overlegd en we zijn tussendoor gaan eten bij Flavours. Ik heb weer de mixed grill gegeten, maar deze keer met knoflook-botersaus. Toen we weer terug waren bij Sizomu was het bestand verstuurd en konden we naar huis. Daar hebben we niet meer zoveel gedaan: ik ben nog een halfuurtje aan m’n blog gaan werken en toen ben ik in bed gaan liggen. Morgen wordt ook weer een spannende dag: dan gaan we raften op de Nijl!